hew dikarim

-
Na qet na
êdî hew dikarim
naxwazim ji te hezbikim!
tu ne dûrî
min ne jimart lê bila çar sikak di navbera me de hebe
lê te nabînim
bila tu di dilê min debî
lê nikarim te hembêz bikim
nikarim porê te bêhn bikim
nikarim germahîya laşê te hês bikim
na na min fahm bikî
hew dikarim
êdî rihê min di laşê min de hilnayê
na wellehî nabe
hew dibe
dimirim
roj bi roj
dihilim
namînim
dilê min dişewitî
hêsir mîna baranê
lê na na kes nabînî
xwe bi xwe digirîm
dilê xwe ji min nehêle
ji te hezdikim
lê hew dikarim...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KERÊN MÊRDÎNÊ-6

-
Resim
Îjar bise min ji te re behsa çîroka navê xwe nekir. Navê min ji ''BOZÊ REWAN'' tê, diya min li min kiriye. Bozê Rewan navê hespê Memê Alan e, Memê Alan çîrokek e KURDan e. Bozê Rewan hespekî di deryayê de dijî ye, rojekê ketibûye tora masîvanan lê kesî ne dikarîbûye wî derxin, Mem û hezar û pêncsed serdarên wî bi zorê ew ji deryayê derxistine. Hespekî gelkî bi hêz bûye. Riya şeş mehan dikarîbûya di şeş rojan de derbasbikira. Hespekî ew qas bi lez û xurt bûye. Mîna Pegasûs. - Yaw Bozo, Bozê Rewan û Pegasûs megasûs nizanim lê ma ne te got însanan ev nav li min kiriye û ji xwe navekî beradayî ye? Û te ew qas heqaret li hespan kir, te got asîmîle bûnin û filan û bêvan? Rast e; Ker dikin, hesp dixwin... Yaw ez ketime psîkolojîya şer, Şoreş. Zêde bala xwe nede peyvên min, ez bi kelecan im. - Em kengî bi rê dikevin berî didin MÊRDÎNÊ? Sibê... Îroj baş biçêre, enerjî lazim e ji me re. Divê sibê em qet nesekinin heta Mêrdînê. - Pekî me tu plan mlan çênekir, emê çawa
Devamı

jiyaneke biçûk

-
Resim
Roz? De rabe, dereng çêbû. Tu nagihêje otobusa xwe. Roooooz de hadê. -Min maçke, lêvê min, gepê min, guhê min, laşê min. Min wisa ji xew rake. Ma ez naxwazim cana min lê wextê me nema û tu dizanî ji ber ev tiştên xweş em dereng raketin. Ev tiştên dinya li ser ava bû ye, ev tiştên sedema xweşî û ne xweşiyên li ser ruyê dinyê giştî. -Na, na çima wisa dibêjî kêfxweşîye, kelecan e, xwêdaneke şêrîn e ez bawerim tişta ku li ser ruyê dinyê ya herî xweş ev e. Min maçke dee. Biner va min qazaxê te û pantolonê te jî amade kir, de cana min rabe. -Temam memê min, temam mecnûnê min feratê min, tahirê min. Em gihaştin ser otobusê. Min ew maç jî kir, kêfa wê li cih bû. Min hembêz kir, hembêzek dirêj lê kin. Min nedixwest biçe, ev çar rojên ku ew li cem min bû gelkî zû derbasbibû. Hinekî ji min dûr bisekiniya belkî çûna wê ew qas tade li min nekira, lê jin û mêr çawa ne em jî wisa bûn. Lê kêfa min cih bû lewra tevgerên wê, yên aşiqa bûn yên evîndariyeke mezin bûn. Wek kesî wê tune
Devamı

KERÊN MÊRDÎNÊ

-
Resim
Merhaba bra. -Aaaaaiiiiiiiii. Dev ji aaaiiiyê berde lo, ez ne însanim tu dikarî bipeyîvî. -Haaa temam bra merhaba. Tu çawayî, çi dikî? -Başim çi bikim wek ku tu dibînî diçêrim Hew biçêre ji xwe. -Çima ma çi bikim jê pê ve Na na tiştekî neke, biçêre ji xwe re. -Tu çawayî tu ji ku tê û diherî ku? Ez acizim, ez ji destê însanan revîyam. -Çima? Ahaaa tu çi mezinî? Mîna hespan! Hesp tu û bavê xwe yî! -Hêrs nebe lo, tu ji ku revîyayî? Ji Mêrdînê. -Ahaaa erê min we bihîstibû, mezinbûyîna laşên we jî. Ma mezintîya laş kêrî her tiştî tê. -Min gelek tişt bihîst li ser we. Çi? -Digotin ew asîmîlebûnin, ji ber ku qasî hespan mezinin xwe ji malbata hespan dibînin û tadê li kerên biçûk dikin. İhi de wer û safî bike. -Min bawer nekiribû ku hûn ew qas mezinin. Jê pê ve digotin çi? -Digotin Şaredarîya Mêrdînê wan xistine bin bazikên xwe, ji wan re axurekî mezin çêkirine û wextê sar be jî ji wan re sobeyên
Devamı