r î R e ş

Merhaba bra. -Aaaaaiiiiiiiii. Dev ji aaaiiiyê berde lo, ez ne însanim tu dikarî bipeyîvî. -Haaa temam bra merhaba. Tu çawayî, çi dikî? -Başim çi bikim wek ku tu dibînî diçêrim Hew biçêre ji xwe. -Çima ma çi bikim jê pê ve Na na tiştekî neke, biçêre ji xwe re. -Tu çawayî tu ji ku tê û diherî ku? Ez acizim, ez ji destê însanan revîyam. -Çima? Ahaaa tu çi mezinî? Mîna hespan! Hesp tu û bavê xwe yî! -Hêrs nebe lo, tu ji ku revîyayî? Ji Mêrdînê. -Ahaaa erê min we bihîstibû, mezinbûyîna laşên we jî. Ma mezintîya laş kêrî her tiştî tê. -Min gelek tişt bihîst li ser we. Çi? -Digotin ew asîmîlebûnin, ji ber ku qasî hespan mezinin xwe ji malbata hespan dibînin û tadê li kerên biçûk dikin. İhi de wer û safî bike. -Min bawer nekiribû ku hûn ew qas mezinin. Jê pê ve digotin çi? -Digotin Şaredarîya Mêrdînê wan xistine bin bazikên xwe, ji wan re axurekî mezin çêkirine û wextê sar be jî ji wan re sobeyên

(ji vîdeoya lînka wê li jêr ve weger e. teqes temaşe bikin) Şems : Hertim dinya û em nuhdibin. Ji beqa û nuhbûyîna xwe bê xeber. Ew wext li te hertim mirin û vegerîn heye. Mistefa ferman kir dinya saetek e. Min ceriband mirina min ji jiyanê ye lewra ji vê jiyanê riyek, mayînde ye. Mevlana : Kîyî tu? Şems : Kîyî tu? Mevlana : Ji badeyên asîmana ez dilopek im. Şems : Ev dinya zindan e û em girtî ne. Biqetînî vê zindantîyê û xwe xilasbike. Mevlana : Kîyî tu? Şems : Însan li paş ziman veşartî ye. Ev ziman ji ketina derîyê can re mîna perdeyê ye. Mevlana : Kîyî tu? Şems : Oqa hatiye avêtin binêre ku kevana wê xwiya nabe. Can xwiya dibe lê canê cananan veşartî ye. Mevlana : Kîyî tu? Şems : Qlavûzek im di vê riya bê qisûr de, ezê bibim rêberê te, rêhevalê te. Mevlana : Kîyî tu, ey heval hestê min fahm bikî Şems : Di eşqa silêman de mîna çivîka me. Him di eşqa perîyan de me him jî kesên ku bang cina dike me. Bang wan dikim, wan dixim cam

T- Sêvê! T- Ez ji te hez dikim. S- Êêêê? T- Tu çima min fahm nakî? S- Te fahm dikim, tu ji min hez dikî. S- Le tu çi ji min dixwazî? T- Ma yek ji yekê an yek ji yekî hez bike çi ji hevdû dixwazin. S- Çi dixwazin? T- Ew ya ku jê hez dike dixwazin S- Ew ya ku jê tê hezkirin hez neke dîsa jî dixwazin? T- Erê S- Çima? T- Çawa çima, ma mere naxwaze kesa/kesê ku mere jê hez dike li cem mere be S- Cem hev merê çi bike? T- Gelek tişt. S- Tu dixwazî bi min re rakevî? T- Na însan li ser hezkiriya xwe tiştên wisa nafikire! S- Çima? T- Nizanim lê nafikire S- Hey bêhiş bingeha hemû tiştî ew tişt e û tuyê ji yekê/yekî hez bike lê tu tiştê wisa nafikirî? S- De bes derewan bike lo. S- Ya ku ewilîn tu têxe serê xweyî hişk ew e ku tu bizanî ew tişt ne tiştekî qirêj e û ez bi wan tiştan kêm nabim! T- Na ne ji ber wê lê çi zanim em wisa difikirin ku em behsa tiştên wisa bikin hûn ê(hezkiriyên me) Ji me sar bibin. S- Ma ihmeqo ew bi xwe germahî ye, hermahî

                                          A kşamüstülerini çok severim ben                                                                                   Akşamüstüleri daha çok düşünüyor ve daha çok düşlüyorum seni                                                                                  Gerçi bir akşamüstü gitmiştin sen                                                                                 Bir akşamüstü kalmıştım yapayalnız sokaklarda                                                                                Ama olsun istiyorum;                                                                                Bir akşamüstü ölmeliyim.

Bi hikaye biliyorum. Bir kizin hikayesi, Yuz hatlariyla destan yazabilecegim bir kiz, Öpmeyle, koklamayla gorulemeyecek olan hatlar, Psikolojik sorunlari vardi ve bunlarin sebep oldugu hormonal bozukluklar. Yeniden doguşun evresini yaşiyordu, Beyni ona turlu turlu oyunlar oynamaya başlamişti, Üstesinden gelebilecekti sanırım. Gelecekti ama sahip oldugu maddi manevi cogu seyden vazgecerek. Gozlerinin bugune kadar gormedigi duymadigi, aklinin almadigi seylerdi bunlar. Gozleri mi acilmisti? Yoksa Gozleride mi bu kirli oyunun bir parçasıydı? Bilmiyorum. Ama bi travma yaşiyordu. Bazen uzuluyodu ama hayir duygulariyla hareket etmemeliydi, Duygunun zamanı mıydı. Vijdan yapmanın zamanı mıydı, ‘’ben’’ duygusu sarmişti her yanını, Bir yandan da kendi olmaktan cikiyordu. Ama hayir! Belkide ayni kisiydi, yada var miydi oyle biri? Bir zamanlar yasadigim seyler, bana ogrettigi seyler gercekten yasanmis miydi? Emin değilim. Bazen o kim diye dusunuyo

Evîndarekî biçûk im ez Hestê min biçûk e Bejna min, temenê min, dest û lingê min Jan û jiyana min Kêf û xweşiya min Bext û baweriya min Ken û girîyê min Dê û bavê min Xwişk û bira Çem û çiya Dar û derya Dinya jî biçûk e Xweda? Nizanim Dibên ew mezin e Gelo em sûretê wî ne

Jan dikêşe can! Çav lê sorbûye Û Wec lê zerbûye. Xweliyê li serê xwe dike! Dinale Û Diqêre. Ruh tê de nemaye! Girî ketiyê qirikê! Dilerize Û Digirî. Lingên wî pûç bûne! Dev ji hevdû çûye Û Matmayî maye. Çare tunneye! Yar çû. Êdî Jiyan bi dojehê re hemwate!

Biner vêga şev e. Pelçimok bi hev re dans dikin Dans muhim e tabi, ma tu nabînî Dar jî bi şax û pelên xwe re dans dikin Gîha bi axê re Stêrk bi hîvê re Ba bi hemû siruştê re Û xeyalên min bi te re… Şev xweşîye De ka serê xwe dîne ser sînga min Û xeyalan bixemilîne ji me re.

Di hundirê xewnekê de, xewnek! Lehengên her du xewnan jî jin, herdu dirêj, herdu bi goşt, herdu hêja û bi aqil Yek mina berfê, yek mina ewrên baranê, yên bi tavên reş Yek bi xwesteka min Yek bi xwesteka wê Yek bi hîsên ji qelb Yek ji aqil Yek, yekemin Yek, duyemin Herdu jî bi kelecan destpê kir Lê Yek bi awantaj Yek bi dezawantaj Lewra hemû tiştên yekemin, cihê wan cuda ne Kêfxweşî, dilgeşî û dildarî Xewna duduyan jî bê kêmasî bû, lê ya duyemîn bû Her du xewnên min jî xweş bûn, mîna xewê, Ji dil û pak Lê ez anha şîyarim Bi xwesteka xewnên xwe, Lê ya yekemîn bila hebe, bila nan û av tunnebe, silav ji ya duyemîn re Bi sebir Dijîm, dijîm û dijîm

Na qet na êdî hew dikarim naxwazim ji te hezbikim! tu ne dûrî min ne jimart lê bila çar sikak di navbera me de hebe lê te nabînim bila tu di dilê min debî lê nikarim te hembêz bikim nikarim porê te bêhn bikim nikarim germahîya laşê te hês bikim na na min fahm bikî hew dikarim êdî rihê min di laşê min de hilnayê na wellehî nabe hew dibe dimirim roj bi roj dihilim namînim dilê min dişewitî hêsir mîna baranê lê na na kes nabînî xwe bi xwe digirîm dilê xwe ji min nehêle ji te hezdikim lê hew dikarim...

Hemû koçdikin Li dû xwe nanerin û direvin An naecibînin, an ditirsin Lê Tiştên kirin! Ji kê re, an ji çi re Xwelî li serê me, yên tiral be An li ê wan be Dawî an walhala, an cennet Kî koç dike bi xwedê xilas dibe An bi pembo an bi tevşo.

Uzun bir zamandan sonra zihninde biri canlandı.   Evini kaybetmişte kendisine güzel bir ev arayan birine benziyordu. Çokta lüks olmamasına rağmen, insanı gözü kapalı kendisine çekecek bir görüntüye, manzaraya sahip olmamasına rağmen, gizemliliğinden ötürü, dokusundan ve sadeliğinden ötürü iki odalı müstakil bir eve merak ve ilgi duymaya başladı. Kendi evini unutmuşa benziyordu. Daha iyisini bulmuş misali heyecanlı ve ilgiliydi. Komşulardan iki odalı müstakil evle ilgili bilgi almaya çalışıyor, iki odalı müstakil evin kendisini kabul edip etmeyeceğini merak ediyor, kabul etmesi için uğraşıyordu. Nitekim iki odalı müstakil ev de uzun yıllar önce kendisini terk eden sahibinin yerini doldurmak, sahibini unutturacak ve yegane sahibi olacak birini istiyordu. Bu kişi o olur muydu, bilmiyordu lakin bu kişi uzun zamanlar önce yanlışlıkla kapısına gelen biriydi ve hoş, güzel ve bakımlı biriydi. Odalarını süpürecek, camlarını silecek, kendisini önemseyecek, düşünecek ve en önemlisi de kurumaya

Roz? De rabe, dereng çêbû. Tu nagihêje otobusa xwe. Roooooz de hadê. -Min maçke, lêvê min, gepê min, guhê min, laşê min. Min wisa ji xew rake. Ma ez naxwazim cana min lê wextê me nema û tu dizanî ji ber ev tiştên xweş em dereng raketin. Ev tiştên dinya li ser ava bû ye, ev tiştên sedema xweşî û ne xweşiyên li ser ruyê dinyê giştî. -Na, na çima wisa dibêjî kêfxweşîye, kelecan e, xwêdaneke şêrîn e ez bawerim tişta ku li ser ruyê dinyê ya herî xweş ev e. Min maçke dee. Biner va min qazaxê te û pantolonê te jî amade kir, de cana min rabe. -Temam memê min, temam mecnûnê min feratê min, tahirê min. Em gihaştin ser otobusê. Min ew maç jî kir, kêfa wê li cih bû. Min hembêz kir, hembêzek dirêj lê kin. Min nedixwest biçe, ev çar rojên ku ew li cem min bû gelkî zû derbasbibû. Hinekî ji min dûr bisekiniya belkî çûna wê ew qas tade li min nekira, lê jin û mêr çawa ne em jî wisa bûn. Lê kêfa min cih bû lewra tevgerên wê, yên aşiqa bûn yên evîndariyeke mezin bûn. Wek kesî wê tune